Interview met Rani

Hoe is het om in de ouderenzorg te werken? En wat maakt werken bij Egala Zorg nu zo leuk? Rani werkt als verzorgende IG en EVV’er bij Raffy. Ze is daarnaast ook voorzitter van onze VVAR. Rani vertelt over haar ervaringen en hoe het is om bij ons te werken!   

Dat kwam eigenlijk door een ex-collega hier bij Raffy. Zij werkte hier op dat moment en ik zat nog in een hele andere branche, namelijk retail. Ik vertelde haar dat ik graag in de zorg wilde werken en zij vertelde me dat Raffy een hele leuke plek was! Ik heb daarna een sollicitatiebrief gestuurd en gesolliciteerd op een leerplek (BBL-opleiding voor VIG).  

Dat is een heel persoonlijk verhaal. Mijn vader is ooit heel erg ziek geweest en ik heb hem toen in Indonesië één maand lang intensief verzorgd. Ik woonde en werkte toen al in Nederland. Ik had op dat moment een administratieve functie. Mijn vader zei me toen: ‘Wat doe je nu eigenlijk in Nederland? Je moet de zorg in gaan! Niet iedereen kan dit zoals jij dit doet. Het zit in jou!’ 

Twee maanden later is hij overleden. Het werk wat ik nu doe, doe ik dus ook nog een beetje voor mijn vader.  

Het is heel dankbaar en liefdevol werk. Ouderenzorg is veel meer dan alleen “billen wassen". Dat is misschien maar 10% van je werk. Het gaat om het welzijn van mensen. Om de glimlach die jij ze kunt geven. Je bent er voor mensen in de laatste fase van hun leven. Jij kan helpen om mooie momenten voor ze te creëren. De ouderen waarderen dat heel erg. De liefde die jij aan ze geeft, krijg je terug. Dat vind ik echt het allermooiste

Ja tuurlijk, ik merk dat ook. Maar het is landelijke problematiek waar je overal mee te maken krijgt. Als we alleen maar naar de negatieve kanten kijken dan wordt het zwaar. Ik probeer veel meer naar de positieve kanten te kijken. We moeten creatief en anders gaan werken.  

Bijvoorbeeld door oude patronen te doorbreken. Het is niet meer zo dat alle bewoners om 9:00 uur gewassen in hun stoel zitten. Misschien hoeft dat ook helemaal niet. Soms willen bewoners zelf in bed blijven liggen tot 12 uur. Juist door daarnaar te luisteren, creëren we ruimte. En voor de bewoners is het ook fijn: zo houden ze regie over hun eigen leven. 

Dit sluit goed aan persoonsgerichte zorg die wij als organisatie aan de bewoners bieden.

In mijn rol als EVV-erben ik eerste aanspreekpunt als het gaat om de zorg voor bewoners. Zo spreek ik met heel veel mensen van allerlei lagen: collega's, behandelaren, bewoners en ook de naasten van de bewoners. 

Ik probeer daarin altijd bruggen te bouwen. Ik wil mensen verbinden met elkaar. Tot nu toe heb ik ook altijd complimenten gekregen over hoe ik die rol oppak. Dat sociale stuk, mensen met elkaar verbinden, dat vind ik het allerleukste aan mijn werk.  

Ja, de communicatie met naasten vind ik superbelangrijk. Zij zijn echt de bron en expert als het gaat om de bewoners. De informatie die zij mij geven, heb ik nodig om goede zorg te geven. Ik zie het als een soort driehoek tussen de bewoner, de familie en de zorg. We hebben elkaar allemaal nodig.   

Absoluut. In mijn werk ben ik daar al heel erg mee bezig. De zorg is veranderd en is niet meer zo als 10 jaar geleden. Ik probeer familie daar al op voor te bereiden en te benoemen: we hebben jullie nodig. Daarvoor is het natuurlijk heel belangrijk dat je veel contact hebt en onderling begrip hebt voor elkaar.  

We spreken de taal en kennen de cultuur. Indonesië is groot en iedere oudere heeft natuurlijk een eigen achtergrond. Raffy geeft scholing om je daarin te verdiepen. De geschiedenis van Indonesië (voorheen Nederlands-Indië) is heel ingewikkeld. Als je iets begrijpt van die geschiedenis en wat ouderen hebben meegemaakt en meegenomen, dan kun je bepaalde onrust bij bewoners ook begrijpen. Je kunt er op een andere manier mee omgaan.  

De taal spreken is ook heel fijn. Zo geef je bewoners al gelijk een vertrouwd gevoel. Daar begint het mee. Als je jezelf veilig voelt dan ben je vaak ook toegankelijk. 

Na het overlijden van een bewoner die ik 4 jaar had verzorgd, vroeg de familie of ik hen wilde helpen bij het regelen van de uitvaart. Ze vertelden mij dat ze mij als familie beschouwden. Dat vond ik zo bijzonder! 

Natuurlijk twijfelde ik even over de professionaliteit en of het niet te ver ging. Uiteindelijk heb ik mijn gevoel gevolgd en hen geholpen. Mijn naam stond ook op de rouwkaart. Ik zat tijdens de uitvaartdienst samen met mijn vriend helemaal vooraan, naast de familie. Dat zal me altijd bijblijven.  

In mijn rol binnen de VVAR voel ik mij echt gezien en gehoord. Wij zijn de oren en de ogen van de werkvloer. Alles wat er op de werkvloer gaande is en wat te maken heeft met kwaliteit, kunnen wij verbeteren. We mogen gevraagd en ongevraagd advies geven aan de bestuurder. Dat is een supermooie kans en supermooie rol.  

Als ze ideeën hebben over hoe dingen beter kunnen of ze lopen ergens tegenaan, dan kunnen ze bij ons terecht. Bijvoorbeeld medicatieveiligheid, gebruik van zorgtechnologie of palliatieve zorg. Ik vind het heel belangrijk om zichtbaar te zijn zodat mensen ons weten te vinden. Ik denk dat we hierin nog veel kunnen verbeteren, dus dat staat hoog op ons lijstje om aan te werken. En we zoeken nog twee nieuwe leden.  

Je bent in ieder geval 8 keer per jaar bij de vergaderingen. Misschien ga je ook naar congressen om bepaalde scholingen te doen. Als lid van de VVAR moet je jezelf ook ontwikkelen. Je bent de oren en ogen van de organisatie. Dus het is ook belangrijk om informatie van buiten de organisatie naar binnen te halen. 

Zelf doe ik dat bijvoorbeeld als ambassadeur diversiteit en inclusiviteit bij de V&VN (beroepsvereniging Verzorgenden & Verpleegkundigen). Het is een hele mooie kans om jezelf buiten je werk om te ontwikkelen. Daarnaast zit ik in redactieraad van TVV (tijdschrift voor verzorgenden). Waar ik één keer per jaar een column over mijn vak schrijf. 

Als je bij Raffy komt werken, dan werk je voor een hele mooie en bijzondere organisatie. We zijn een van de weinigen die cultuurspecifiek werken. Dat is een mooi concept en ook heel toekomstgericht. In de toekomst komen er zo veel migranten ouderen, van zo veel verschillende culturen bij. Wij kunnen een voorbeeld zijn voor andere verpleeghuizen en zorgorganisaties in Nederland!