Interview met Amy

Amy werkt als activiteitenbegeleider bij De Leystroom. Ze vertelt over haar ervaringen en hoe het is om te werken bij Egala Zorg.

In 2003 ben ik als stagiair begonnen bij De Leystroom. Dat was toen nog in de Brabantlaan in Breda, bij het klooster. Hierna kon ik in het weekend blijven werken als activiteitenbegeleider. Deze functie was er toen nog niet in de weekenden. Het was voor mij een mooie kans om de bewoners ook dan activiteiten aan te bieden. Ik kreeg hierna al snel een fulltime baan aangeboden.

Als activiteitenbegeleider zorg ik dat onze bewoners een zinvolle dagbesteding hebben. We proberen dagbesteding te bieden met structuur, zodat bewoners houvast hebben. We kijken bij het plannen van activiteiten naar wat er wél kan, in plaats van wat bewoners niet kunnen. Er wordt altijd gekeken wat bij iemand past. Wat heeft iemand bijvoorbeeld vroeger gedaan, of waar heeft iemand nu interesse in? Op basis daarvan bieden we activiteiten aan.

Dit zijn terugkerende activiteiten. Er is bijvoorbeeld een muziekvereniging of een sjoelvereniging. Alle verenigingen worden door de activiteitenbegeleiders bedacht en uitgevoerd. Soms komen ouderen alleen voor het sociale gedeelte, anderen doen weer heel actief mee en zijn erg fanatiek.

We organiseren ook centrale activiteiten waarbij alle bewoners welkom zijn. Denk hierbij aan muziekoptredens, een bingo, een pubquiz of knutselactiviteiten. Deze activiteiten delen we via een agenda op onze website, zodat ook mensen van buitenaf mee kunnen doen als ze dit leuk vinden. Dit alles doe ik samen met mijn collega Sandra.

We kijken hierbij altijd naar de behoefte van onze bewoners. Als ik bijvoorbeeld op een woongroep kom  om een bewegingsactiviteit te doen en ik zie dat er veel mensen onrustig zijn, dan speel ik daar op in. Ik kijk dan eerst hoe ik die onrust weg kan nemen. Het kan dan ook zijn dat ik maar met één of twee bewoners een activiteit doe.

Toen ik deze foto voor het eerst zag, moest ik bijna huilen. Dat een foto zoveel emotie kan brengen, dat is natuurlijk mooi! Ik hoorde het ook van anderen, dat ze tranen in hun ogen kregen toen ze die foto zagen. Ik ben enorm trots op die foto en vind het ontzettend leuk dat deze foto nog steeds gebruikt wordt. Het is eigenlijk een beetje een pluim op je werk, dat je je bewust bent van wat je voor de bewoners kunt betekenen.

Als ik de foto zie, is het eerste wat in me op komt: warme zorg. Met deze foto (en dit interview) hoop ik mensen te interesseren en inspireren. Mijn werk is veel meer dan alleen maar een spelletje doen met de bewoners. Ik probeer elke dag weer een stukje liefde te geven. En dat krijg ik terug! Het is al met al een ontzettend dankbaar beroep. Wat ik geef, krijg ik terug. Het mooie daarvan is: zo voel ik het ook. De cirkel is dan weer rond.